De luit is ontwikkeld uit het van oorsprong Arabische en Perzische snaarinstrument Oed/Oud/Ud en genoot in het Europa van de late middeleeuwen, de renaissance en de barok een grote populariteit. Voorlopers van de luit werden al in de Oud-Egyptische muziek gebruikt, zo'n 2000 voor Christus. Ook in China bestond al in de oudheid een erg op de luit lijkend instrument. De naam van het instrument is afgeleid van het Arabische "al ud", wat het hout of het stokje betekent. Het instrument is in Europa en het Midden-Oosten verspreid via de Moren op het Iberisch Schiereiland en door deelnemers aan de verschillende kruistochten.

In Academie Hoboken leggen we ons toe op het bestuderen van het klassiek Arabische repertoire (Marokko, Egypte, Syrië) waaronder Samais, Lunga’s, Basrafs of gezongen stukken (Mouwashahats). Daarnaast komen ook veel liederen aan bod van de Egyptische zangeres Oum Kalthoum, Marokkanse liederen van Latifa Raafet, Abdelwahab Doukkali en Ibrahim El Alami. Ook liederen van Warda of Fairouz worden aangeleerd.