Gilberte Jacobs zette eind juni een punt achter haar carrière bij het Stedelijk Onderwijs. Ze gaat dan wel op pensioen, helemaal weg is ze nog niet, want Gilberte wordt nu al door collega’s gevraagd om hen af en toe te komen bezoeken en te coachen. En dat gaat Gilberte met plezier ook doen. Elk jaar verlaten tientallen medewerkers onze organisatie. Samen met hen verdwijnt er ook heel veel kostbare ervaring en wijsheid. We mogen die niet zomaar verloren laten gaan. Daarom lees je hier af en toe het verhaal van onze ex-medewerkers. Deze keer laten we Gilberte aan het woord, zij vertelt over haar laatste jaar in het stedelijk basisonderwijs:
“Ik heb mijn hele leven in het Stedelijk Onderwijs gezeten en gewerkt. 30 jaar lang heb ik zelfs in dezelfde school gestaan. In stedelijke basisschool Musica was ik 17 jaar leerkracht, nadien werd ik er directeur. Het laatste jaar van mijn loopbaan koos ik toch voor een carrière switch. Ik heb mijn school losgelaten en overgedragen aan een nieuwe directeur. Ik ben dan een aantal collega’s gaan vervangen in diverse functies. Achteraf gezien was dat een enorm goede beslissing, die ik misschien zelfs veel vroeger had moeten nemen. Gewoon omdat ik zoveel geleerd heb uit deze ervaring. Ik geef toe dat het ook wel een beetje eng was: na zoveel jaren stap je uit je comfortzone.
"Achteraf gezien was dat een enorm goede beslissing, die ik misschien zelfs veel vroeger had moeten nemen."
Eerst heb ik een tijdje de directeursrol opgenomen in één van onze scholen die het op dat moment zeer moeilijk had en zonder directeur zat. Het was best een uitdaging om in een vreemde school, met een nieuw team aan de slag te gaan. Het was een vrij heftig traject, maar ik denk dat ik met het team wel een eind opgeschoten ben. Ondertussen is er een nieuwe directeur gestart die nu met het team verder aan de slag gaat. Daarnaast heb ik ook een coördinerend directeur vervangen. Ik vond het heel leerrijk om met een andere bril op een ander niveau naar onze scholen te kijken en collega’s te ondersteunen. Ik heb ook het leernetwerk muzische vorming getrokken. De directeurs kiezen een leernetwerk dat tweewekelijks samenkomt.
Het is de bedoeling dat ze zich versterken zodat ze met een ruime en deskundige blik nadien zelf ook klasbezoeken in hun school kunnen uitvoeren. Ik vind het belangrijk dat directies weten wat ze pedagogisch-didactisch van een les kunnen en mogen verwachten. Hoe kan je anders waken over de onderwijskundige kwaliteit in je school?
Als coördinerend directeur heb ik ook enkele visitaties meegedaan. Collega’s denken dat visitaties bedoeld zijn om als een wervelwind je school te bestormen en hen te controleren via documenten. Dat is helemaal niet zo. Door te praten met het schoolteam krijg je vrij snel een beeld hoe de school zich organiseert, waar de sterke en mindere punten zitten. Tijdens een visitatie is het moeilijk om zaken onder de mat te schuiven. Een visitatie houdt scholen juist een spiegel voor : directies en hun schoolteam kunnen dat beeld aangrijpen om hun werking te optimaliseren zodat ze de komst van de inspectie met veel vertrouwen tegemoet kunnen zien. Toch merk ik hoe ongelooflijk moeilijk het is voor mensen om met feedback om te gaan. Die cultuur zit nog niet echt in ons ingebakken.
Tot slot heb ik het laatste jaar van mijn loopbaan ook een aantal startende directeurs gecoacht. Door vaak naar hen toe te gaan, zie je ook hoe ze groeien in deze rol en waar ze nog hulp nodig hebben. Het coachen van startende directeurs is echt zeer waardenvol. Ik hoop dat iemand deze taak overneemt als ik met pensioen ga. ”
